Το Κάστρο του Μίλα είναι ένα μεσαιωνικό οχυρό χτισμένο βόρεια από το χωριό Μίλα Μεσσηνίας. Απέχει 7 χιλιόμετρα από τον Μελιγαλά και είναι σε σημείο στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο του μεσσηνιακού κάμπου στα βόρεια.

Ιστορία

Το κάστρο εντάσσεται σε μια σειρά μικρότερων κάστρων που χτίστηκαν σε σημαντικές θέσεις για τον έλεγχο των μεσαιωνικών οδών ή την επιβεβαίωση της τοπικής εξουσίας των Φράγκων φεουδαρχών.

Έχει ταυτιστεί με το Chateaunef που φέρεται ότι ίδρυσε η Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου (1260-1311), η γνωστή πριγκιπέσσα Ιζαμπώ, στη σύντομη περίοδο που κατείχε μόνη της το θρόνο του Πριγκιπάτου της Αχαΐας (1297-1301). Ο σκοπός του κάστρου ήταν να ενισχύσει την άμυνα των Φράγκων απέναντι στις επεκτατικές διαθέσεις των Ελλήνων του Δεσποτάτου του Μορέως.

Την περίοδο εκείνη, οι Βυζαντινοί έκαναν συχνές επιθέσεις στον μεσσηνιακό κάμπο με ορμητήριο το αρκαδικό κάστρο του Γαρδικίου. Επίσης είχαν πάρει υπό τον έλεγχό τους το κάστρο της Καλαμάτας, αλλά αργότερα το επέστρεψαν στους Φράγκους.

Αντίθετα με άλλα φράγκικα κάστρα στην ενδοχώρα της Μεσσηνίας χρησιμοποιήθηκε και από τους Τούρκους όπως αναφέρει ο A.Blouet στο Expédition scientifique de Morée, ordonnée par le Gouvernement Français (1831).

Εγκαταλείφθηκε το 1825.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Είναι τραπεζιόσχημο στην κάτοψη και διαθέτει δυο οχυρωματικούς περιβόλους. Ο εσωτερικός περίβολος ήταν πιθανότατα χώρος κατοίκησης και ενισχυόταν περιμετρικά με τρεις τετράπλευρους πύργους. Τη μία πλευρά της οχύρωσης καταλάμβανε εσωτερικά ένα μεγάλο, πιθανόν διώροφο κτήριο.

Ο εξωτερικός περίβολος σώζεται μόνο σε επίπεδο θεμελίων και η τοιχοποιία του είναι πιο αμελής. Το κάστρο παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την κατασκευή και λειτουργία των μικρότερων οχυρών του Μεσαίωνα καθώς υπάρχουν πολλά στοιχεία όπως τοξοθυρίδες σε επάλληλα, εστίες, αποχωρητήρια και διάδρομοι κίνησης, κτισμένοι στο πάχος του τείχους.

Πηγές