Μικρό κάστρο, εντελώς κατεστραμμένο, σε ομαλή κορυφή των Αδερών σε υψόμετρο 690 μέτρα.

Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία

Το κάστρο βρίσκεται σε ένα ύψωμα της κορυφογραμμής (αλλά όχι στην πιο ψηλή κορφή) της χαμηλής οροσειράς των Αδερών. Η περιοχή στην οποία βρίσκεται ανήκει στον Δήμο Τροιζηνίας, αλλά είναι σχεδόν πάνω στο όριο με τον Δήμο Ερμιονίδας.

Το κάστρο εποπτεύει μεγάλο μέρος του Σαρωνικού και Ερμιονικού κόλπου, έχει άμεση οπτική επαφή με το κάστρο του Δοκού, το κάστρο στη Χώριζα , και έμμεση αλλά εύκολη με το κάστρο του Δαμαλά . Έμμεση επαφή έχει και με τα κάστρα στο Θερμήσι και στην Ερμιόνη τα οποία είναι ορατά από μικρή έξαρση του εδάφους, μόλις 300 μέτρα νοτιότερα.
Εκεί πιθανόν να υπήρχε μόνιμη σκοπιά ή μπορεί και από τον ψηλό πύργο να φαίνονταν τα κάστρα. Η αιτία που δεν κτίστηκε το κάστρο αυτό 300 μ. νοτιότερα, πρέπει να αποδοθεί στο ότι οι κατασκευαστές του δεν ήθελαν να εντοπίζεται οπτικά από την ευρύτερη περιοχή του Ερμιονικού κόλπου.

Ιστορία

Η ιστορία του κάστρου δεν είναι γνωστή. Η πλήρης καταστροφή του δεν επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων για την προέλευσή του. Το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για κατασκευή του τέλους του 15ου αιώνα όταν στην περιοχή είχαν επικρατήσει οι Ενετοί. Αν είναι έτσι, ήταν ένα απλό φυλάκιο ή μια μεγάλη βίγλα, μέρος του αμυντικού συστήματος των Ενετών.

Μετά την επικράτηση των Τούρκων σε όλη σχεδόν την Πελοπόννησο οι Ενετοί κατόρθωσαν να κρατήσουν την Ερμιονίδα με τη συνθήκη του 1481. Στην περίοδο από το 1481 έως το 1534 ο ενετικός αυτός θύλακας οργανώθηκαν με κέντρο το γειτονικό κάστρο Θερμησίου. Είναι εξαιρετικά πιθανό σε αυτήν την περίοδο, όταν η ενίσχυση της άμυνας της περιοχής ήταν ζωτικής σημασίας, να δημιουργήθηκε και το καστράκι στις Αδέρες που είναι ορατό από το Θερμήσι.

Μετά την ήττα από τους Τούρκους στον Γ’ Ενετοτουρκικό πόλεμο, οι Ενετοί αναγκάστηκαν το 1534 να αποχωρήσουν, και φεύγοντας κατέστρεψαν όποια κάστρα μπόρεσαν (όπως το Θερμήσι). Ενδεχομένως αυτή η πρακτική εφαρμόστηκε και στο καστράκι των Αδερών, πράγμα που εξηγεί την ολοσχερή καταστροφή του.

Μια άλλη υπόθεση είναι το κάστρο να προϋπήρχε από τον 14ο αιώνα και να ήταν ή Φράγκικο ή Βυζαντινό οχυρό (του Δεσποτάτου του Μυστρά.) Στο πρακτικό της παράδοσης της Αργολίδας στους Ενετούς από τους Βυζαντινούς, το 1394, ο Δεσπότης του Μοριά έδωσε στους Ενετούς το Άργος και το Θερμήσι παίρνοντας σαν αντάλλαγμα τα Μέγαρα και τον πύργο του Μυλοποτάμου. Ίσως το Καστράκι των Αδερών να ήταν ο «πύργος του Μυλοποτάμου» καθώς στον Κρεμαστό ποταμό που πήγαζε ανατολικά από το καστράκι υπήρχαν παλιά υδρόμυλοι και ίσως γι’αυτό να ονομαζόταν τότε «Μυλοπόταμος».
Πάντως αυτή είναι μια θεωρία που δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί και είναι μάλλον λίγο τραβηγμένη.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Το κάστρο έχει έκταση περίπου μισό στρέμμα και σχήμα ελλειψοειδές με κύριες διαστάσεις 30 και 25 μέτρα. Στη νότια πλευρά του υπήρχε ψηλός πύργος. Σήμερα είναι ένας σωρός από πέτρες, ανάμεσά τους δε πολλά κομμάτια από μεγάλα πιθάρια. Λίγα τμήματα θεμελίων διακρίνονται προς το βορά με πάχος γύρω στα 50 εκ. Εντυπωσιάζει η ολική κατάρρευση του κάστρου, παντελώς αφύσικη. Σίγουρα κατεδαφίστηκε ή ανατινάχθηκε.

Πηγές