Δυσδιάκριτο κάστρο σε χαρακτηριστικό κωνικό λόφο που ονομάζεται «ύψωμα Παναγιάς» νοτιοανατολικά από το χωριό Παυλόκαστρο Αχαΐας.

Η πρόσβαση είναι δυνατή μόνο από βορειοδυτικά (από την αντίθετη πλευρά από αυτή που απεικονίζεται στην πρώτη φωτογραφία).

Το Όνομα του Κάστρου

Το χωριό πήρε το όνομά του από το κάστρο και όχι το αντίστροφο (προφανώς). Σύμφωνα με την πιο πιθανή εκδοχή, ονομάστηκε έτσι από τον Λατίνο αρχιεπίσκοπο Πάτρας Παύλο Φόσκαρη (1375-1394) ο οποίος διετέλεσε και Βάιλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.

Ιστορία

Πρόκειται για φράγκικο κάστρο. Δεν μνημονεύεται στον κατάλογο με τα φέουδα του 1391, αλλά συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των κάστρων της λατινικής αρχιεπισκοπής του 1408. Αυτές οι ενδείξεις είναι συμβατές με την υπόθεση για προέλευση του ονόματος από τον Λατίνο αρχιεπίσκοπο Πατρών Παύλο Φόσκαρη (Paolo Foskari), που πέθανε το 1394.
Συνεπώς η πιο πιθανή χρονολόγηση κατασκευής είναι οι αρχές τις δεκαετίας του 1390.

Το κάστρο εξακολουθεί να εμφανίζεται στους καταλόγους του 1463, 1467 και 1471 ως Paleocastro ή Paolocastro.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Τα χαλάσματα είναι ορατά μόνο από την κορυφή του λόφου. Λόγω της βλάστησης, το κάστρο περέμεινε κρυμμένο και άγνωστο μέχρι το 1994. Τα ερείπια καταλαμβάνουν μικρή έκταση (μικρότερη από 100τ.μ.), αλλά πιθανότατα ένα μεγάλο μέρος καλύπτεται ακόμα από βλάστηση.

Στο ορατό τμήμα κυριαρχεί πύργος τραπεζοειδούς κάτοψης με πάχος τοίχων 1,35–1,40m και μέγιστο σωζόμενο ύψος 3m. Η νότια πλευρά του πύργου επεκτείνεται προς ανατολικά και σχηματίζει τείχος που σώζεται στο ύψος των θεμελίων και αποκαλύφθηκε σε μήκος μόνο 14m. Πρόκειται προφανώς για τμήμα του οχυρωματικού περιβόλου του κάστρου.

Διασώζονται επίσης κάποιες υπόγειες στοές και δεξαμενές.
Στη βόρεια πλευρά του υψώματος διακρίνονται τα ερείπια μονόχωρου ναΐσκου με ημικυκλική αψίδα, στην οποία ανοίγεται μονόλοβο παράθυρο.

Η τοιχοποιία του πύργου αποτελείται από μεγάλες ακατέργαστες ασβεστολιθικές πέτρες, σπασμένα κεραμίδια και ισχυρό λευκωπό κονίαμα.

Πηγές