Οχύρωση που εκτείνεται σε μήκος αρκετών δεκάδων μέτρων σε εσοχή του βράχου της απόκρημνης νότιας πλαγιάς του όρους Κλάπα, βόρεια από το χωριό Λυκουρία του δήμου Καλαβρύτων.
Στο ανώτατο σημείο (αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες 1 και 2), η οχύρωση διαμορφώνεται σε κάτι που μοιάζει σαν πύργος που καλύπτει ένα κοίλωμα στον βράχο.

Δεν γνωρίζουμε τίποτα για την ιστορία της οχύρωσης. Η τοιχοποιία αποτελούμενη από μικρές πέτρες με ασβεστοκονίαμα δεν μας διαφωτίζει ιδιαίτερα, καθώς θα μπορούσε να ανήκει σε οποιαδήποτε εποχή, από τη Μεσοβυζαντινή περίοδο μέχρι την Τουρκοκρατία.

Στην περιοχή υπήρχε κατά την αρχαιότητα η κώμη Λυκούρια, η οποία αναφέρεται από τον Παυσανία ως ένας από τους οικισμούς της Αρκαδικής Αζανίας. Η θέση του αρχαίου οικισμού δεν είναι γνωστή ακριβώς, αλλά πρέπει να ήταν κοντά στο σημερινό χωριό. Πάντως το κάστρο Λυκουρίας δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με την αρχαία κώμη.

Ο χαρακτηρισμός «κάστρο» για την οχύρωση αυτή είναι κάπως υπερβολικός. Η θέση και η μορφή του δείχνουν ότι δεν ήταν κανονικό κάστρο. Δεν ήταν ούτε κατοικία κάποιου φεουδάρχη ούτε στρατιωτικό φρούριο.
Οχυρώσεις αυτού του τύπου, σε σπηλαιοβάρθαρα και βραχοσκεπές, υπάρχουν σε αρκετά σημεία στην Πελοπόννησο, και κατά κανόνα υπήρξαν ασκηταριά και καστρομονάστηρα της υστεροβυζαντινής περιόδου (όπως π.χ. το ασκηταριό στο Μαριόρεμα ή το γειτονικό καστρομονάστηρο Οσίου Λεοντίου).
Σε κάποιες περιπτώσεις αυτού του είδους οι κατασκευές χρησιμοποιήθηκαν μεταγενέστερα και σαν καταφύγια του πληθυσμού ή σαν λημέρια κλεφτοαρμαρτωλών.

Οπότε, βασιζόμενοι στο ιστορικό παρόμοιων καστροσπηλαίων, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι το κάστρο Λυκουρίας είναι καστρομονάστηρο της Υστεροβυζαντινής περιόδου.
Πάντως δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις που να στηρίζουν αυτή την υπόθεση. Μια επιτόπου έρευνα θα μπορούσε να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες για τη χρονολόγηση της οχύρωσης και για τη χρήση του χώρου.

Πηγές