Αρχαία ακρόπολη που χρησιμοποιήθηκε και κατά τους Μεσαιωνικούς χρόνους.

Βρίσκεται στο πλάτωμα της κορυφής ενός κακοτράχαλου λόφου στην άκρη της θάλασσας, περίπου ένα χιλιόμετρο ανατολικά από το Τολό.

Ιστορία

Η ακρόπολη κατοικήθηκε από τα πρώτα χρόνια της Εποχής του Χαλκού - όπως έδειξαν τα ευρήματα των ανασκαφών - και έφτασε σε ακμή στα Μυκηναϊκά, Πρωτογεωμετρικά και Γεωμετρικά Χρόνια. Την αρχαία πόλη μνημονεύει ο Όμηρος στην Ιλιάδα, ενώ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης του Γιώργου Σεφέρη για το ποίημά του «Βασιλιάς της Ασίνης».

Η κατασκευή των σωζόμενων έως και σήμερα τειχών πιθανολογείται ότι έγινε κατά την Ελληνιστική περίοδο, περί το 300 π.Χ., από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή.

Τα τείχη της αρχαίας ακρόπολης επισκευάστηκαν κατά τη Βυζαντινή περίοδο, μάλλον επί Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα.

Κάποια ενίσχυση της οχύρωσης έγινε κατά την βεβιασμένη προσπάθεια της οικογένειας των Σγουρών (που ήταν οι άρχοντες της περιοχής στα τέλη του 12ου-αρχές 13ου αιώνα) για αναδιοργάνωση της άμυνας της βορειοανατολικής Πελοποννήσου μετά την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204.

Τότε η πρόσβαση άλλαξε και έγινε από τη βορειοδυτική πλευρά των τειχών, κοντά στο αρχαίο λιμάνι.

Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, αρχές του 13ου ως το τέλος του 14ου αιώνα, οι οχυρώσεις συμπληρώθηκαν, κατασκευάστηκαν επάλξεις με ορθογώνιες απολήξεις και επισκευάστηκαν οι πύργοι.

Το 1388 η Ασίνη, όπως ολόκληρη η Αργολίδα, αγοράστηκε από τους Ενετούς που πρέπει να έμειναν εκεί μέχρι το 1540, όταν επικράτησαν οι Οθωμανοί.

Το 1686 επέστρεψαν οι Ενετοί. Στην παραλία του Τολού αποβιβάστηκαν τα στρατεύματα του στρατηγού Μοροζίνι και από εκεί κατευθύνθηκαν βορειότερα για την κατάληψη του Ναυπλίου εγκαινιάζοντας την περίοδο της Β’ Ενετοκρατίας που διήρκεσε μέχρι το 1715.

Οι Ενετοί, στη δεύτερη αυτή περίοδο, έκαναν κάποιες επισκευές στο κάστρο. Μικρές επεμβάσεις έγιναν και αργότερα από τους Τούρκους. Φαίνεται ότι η ακρόπολη παρέμεινε ζωντανή μέχρι τον 19ο αιώνα και εγκαταλείφθηκε όταν αναπτύχθηκε μετά το 1830 το Τολό.

Η Ασίνη χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο από τις Ιταλικές κατοχικές δυνάμεις που έκαναν και κάποιες οχυρωματικές κατασκευές.

Οι πρώτες ανασκαφές στην Ακρόπολη και την Κάτω Πόλη έγιναν από τη Σουηδική Αρχαιολογική Αποστολή (1922-1930) υπό την εποπτεία του τότε διαδόχου του Σουηδικού θρόνου Γουσταύου, και συνεχίστηκαν τη δεκαετία του 1970 από τη Δ΄Εφορία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων σε συνεργασία με το Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Η αρχαία Ασίνη βρίσκεται στη βραχώδη τριγωνική χερσόνησο «Καστράκι» που έχει μήκος 350μ. και μέγιστο πλάτος 140μ. Βρίσκεται σε απόσταση 1 χιλιομέτρου ανατολικά από το Τολό. Η χερσόνησος δεν έχει μεγάλο υψόμετρο αλλά τα βράχια είναι απόκρημνα, με πολύ ιδιαίτερη μορφολογία.

Η ελληνιστική και μεσαιωνική οχύρωση δεν καταλαμβάνει ολόκληρη τη χερσόνησο αλλά ένα μεγάλο πλάτωμα στο ανώτερο σημείο με έκταση 13 στρέμματα περίπου. Η περίμετρος της οχύρωσης ήταν γύρω στα 450 μέτρα.

Από την οχύρωση, αυτό που σώζεται είναι τα ελληνιστικά τείχη – όχι σε όλο το μήκος τους. Είναι σίγουρο ότι τα τείχη δεν κάλυπταν όλη την περίμετρο καθώς τα βράχια παρείχαν επαρκή αμυντική προστασία (πάντως δεν έχουμε καλή εικόνα για την αρχική διαμόρφωση των τειχών).
Σε κάποια σημεία είναι ορατές και οι μεταγενέστερες μεσαιωνικές και ενετικές προσθήκες .

Πηγές