Ερείπια κάστρου σε μικρό λόφο ύψους 42 μ., έξω από τον οικισμό της Λάρδου, 4 χιλιόμετρα από τη Λίνδο.

Ιστορία

Η ιστορία του κάστρου δεν είναι γνωστή ούτε η χρονολογία κατασκευής του. Το κάστρο δεν αναφέρεται στα αρχεία του τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ρόδου και γι’ αυτό έχουν διατυπωθεί υποθέσεις ότι υπήρχε πριν από την εποχή των Ιπποτών και ήταν Βυζαντινό.

Μετά την κατάληψη της Ρόδου το 1309, οι Ιωαννίτες ιππότες παραχώρησαν το casale (οικισμό) της Λάρδου στον Γενουάτη πειρατή και σύμμαχό τους Vignolo de Vignoli , ο οποίος ήταν βασικός συντελεστής του όλου εγχειρήματος της κατάκτησης της Ρόδου και της μετεγκατάστασης των Ιπποτών στο νησί. Στο σχετικό έγγραφο (Spiteri, 2001) δεν αναφέρεται πουθενά ότι η Λάρδος είχε κάστρο –κάτι που θα ήταν πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σοβαρές αμφιβολίες για το αν πράγματι προϋπήρχε κάστρο εκεί.

Η απουσία ιστορικών αναφορών δηλώνει ότι, ανεξαρτήτως του χρόνου κατασκευής του, το κάστρο δεν θεωρείτο αξιόπιστο. Είναι πιθανό να χρησιμοποιούνταν απλά σαν προσωρινό καταφύγιο σε περιπτώσεις εχθρικών επιδρομών. Πάντως ο μεγάλος πύργος στη δυτική άκρη του μπορεί να ήταν κατοικία .
Η Λάρδος υπαγόταν στην καστελανία της Λίνδου. Έτσι, σύμφωνα με διατάγματα κατά το 1474 και 1479, οι κάτοικοι της Λάρδου θα κατέφευγαν στο κάστρο της Λίνδου σε περίπτωση κινδύνου. Αυτό σημαίνει ότι το κάστρο της Λάρδου δεν υπήρξε ποτέ μέρος του αμυντικού σχεδιασμού τον καιρό των Ιπποτών.
Οι κάτοικοι του οικισμού της Λάρδου δεν είχαν υποχρεώσεις απέναντι στο Τάγμα έξω από την περιοχή του οικισμού. Ήταν υποχρεωμένοι να προσφέρουν απλώς εργασία για την κατασκευή δρόμων, γεφυρών και οχυρώσεων.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Το κάστρο έχει έκταση 1.030 τμ. και επίμηκες σχήμα με μία βασική πύλη και δύο τετράγωνους πύργους. O ανατολικός πύργος είναι κατά το μεγαλύτερο τμήμα του κατεστραμμένος, ενώ στο εσωτερικό του κάστρου σώζονται ελάχιστα κατάλοιπα οικοδομημάτων. Τα τείχη σώζονται σε κάποιο ύψος σε ένα μήκος 30μ. περίπου. Ο δυτικός πύργος είναι σε καλύτερη κατάσταση και δεσπόζει στον λόφο.
Ένας γειτονικός ψηλός λόφος επισκιάζει το κάστρο, γεγονός που δημιουργούσε ίσως προβλήματα στην άμυνα.

Δεδομένου ότι το κάστρο βρίσκεται σε ασταθές έδαφος, μετά την εγκατάλειψή του σημειώθηκε κατακρήμνιση λόγω διάβρωσης στον λόφο του κάστρου και πιο πρόσφατα λόγω της κατασκευής του δρόμου που κόβει το λόφο. Σήμερα λείπουν μεγάλα τμήματα του κεντρικού τείχους που σε έναν βαθμό οφείλεται και σε λιθολόγηση των υλικών του κάστρου για χρησιμοποίησή τους σε νεώτερες κατασκευές.

Η ακανόνιστη κάτοψη του κάστρου ακολούθησε τη μορφολογία του εδάφους. Στη δυτική πλευρά, το τείχος οριοθετείται από έναν τετράγωνο πύργο στο υψηλότερο σημείο του λόφου με τοίχους πάχους 2,2 μ. Αυτός ο πύργος, που συνδέεται με το τείχος χαμηλά στο κάτω μέρος προστάτευε την είσοδο στο κάστρο. Στο εσωτερικό του σώζονται υπολείμματα κεραμοσκεπής που έχει καταρρεύσει.
Όπως προαναφέρθηκε ίσως να ήταν πυργοκατοικία. Ο μικρότερος πλευρικός πύργος στο ανατολικό-βορειοανατολικό άκρο του τείχους που βλέπει στην τάφρο έχει καταστραφεί περισσότερο.
Η βορειοδυτική πλευρά του περιβόλου προστατευόταν από έναν εξωτερικό περίβολο (μπαρμπακά) που προστέθηκε μεταγενέστερα ίσως τον 15ο ή 16ο αιώνα, δεδομένου ότι τέτοιοι μπαρμπακάδες ήταν συνηθισμένη προσθήκη στα κάστρα των Ιπποτών. Δίπλα στον κεντρικό πύργο υπάρχει μια υπόγεια κινστέρνα με θολωτή οροφή.

Πηγές