Το χωριό Ράφτης ή Ράπτης (ή «του Ράφτη») είναι ένα ορεινό γραφικό χωριό σε υψόμετρο 730 μέτρα του πρώην δήμου Ηραίας στον επαρχιακό δρόμο Δημητσάνας-Ζάτουνας-Παλούμπα.
Το χωριό προσφέρει ωραία θέα προς την κοιλάδα του Αλφειού που απλώνεται νοτιοδυτικά και τα χωριά της Ηλείας στο βάθος.

Έξω από το χωριό υπάρχει πινακίδα προς τις «Ενετικές Οχυρώσεις», δηλαδή την περί ου ο λόγος «Ραφτέικη και Κοκορέικη Πούλια», που βρίσκεται κρυμμένη στην κόγχη ενός βράχου σε μια χαράδρα ανάμεσα στα βουνά νότια από τον Ράφτη και σε χαμηλότερο υψόμετρο από το χωριό.

Δυτικά από το σημείο βρίσκεται το χωριό Κοκκόρι, πράγμα που εξηγεί το δεύτερο μισό της ονομασίας του οχυρού.

Ιστορία

Η ιστορία της οχύρωσης είναι άγνωστη. Προφανώς κατασκευάστηκε για να χρησιμεύσει σαν καταφύγιο σε περιπτώσεις επιδρομών αν και η κατασκευή φαίνεται πέραν του δέοντος επιμελημένη για τέτοια χρήση.

Ο χαρακτηρισμός «ενετικές» φαίνεται ότι είναι σωστός καθώς στην οχύρωση υπάρχει μια γκουαρντιόλα (σκοπιά) που είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των βενετσιάνικων κάστρων. Δεδομένου ότι η μοναδική χρονική περίοδος που υπήρχαν Ενετοί στην περιοχή ήταν η περίοδος της Β’ Ενετοκρατίας στην Πελοπόννησο, μεταξύ των ετών 1687-1715, μπορούμε με ασφάλεια να συμπεράνουμε ότι η οχύρωση κτίστηκε στο τέλος του 17ου ή, το πολύ, στις αρχές του 18ου αιώνα. Εις επίρρωσιν αυτής της θεωρίας, το παρακείμενο ασκητήριο των Ταξιαρχών φέρει επιγραφή με το έτος 1697.

Δεν έχουμε υπόψη μας κάποια ιστορική αφήγηση για τη χρήση του κάστρου. Γενικά υπάρχουν κάποιες απορίες για το λόγο κατασκευής αυτού του κάστρου, εκείνη τη χρονική στιγμή και σε εκείνο το σημείο και με αυτήν την τεχνοτροπία. Δεν έχουμε προς το παρόν απαντήσεις.

Πηγές