Λιβάδια, Δήμος Τήλου, Νομός Δωδεκανήσου,Νότιο Αιγαίο
Κάστρο Αγριοσυκιάς
| Τοποθεσία: |
| Λιβάδια Τήλου, Δωδεκάνησα |
| Περιφέρεια > Νομός: |  |
| Νότιο Αιγαίο Ν.Δωδεκανήσου | |
| Δήμος > Πόλη ή Χωριό: | |
| Δ.Τήλου • Λιβάδια | |
| Υψόμετρο: | |
| Υψόμετρο ≈ 270 m |
| Χρόνος Κατασκευής | Προέλευση | |
| 15ος αιών | ΙΩΑΝΝΙΤΙΚΟ  |
|
| Τύπος Κάστρου | Κατάσταση | |
| Κάστρο |
Μαλλον Κακη
|
Κάστρο που ενισχύθηκε και χρησιμοποιήθηκε από τους Ιωαννίτες ιππότες, αλλά δεν αποκλείεται να υπήρχε από παλιότερα και να ήταν Βυζαντινό φρούριο.
Βρίσκεται σε έναν απόκρημνο βράχο πάνω από τα Λιβάδια, το λιμάνι της Τήλου στην ανατολική ακτή του νησιού.
Ιστορία
Δεν ξέρουμε κάτι συγκεκριμένο για την ιστορία του κάστρου. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι κατασκευάστηκε από τους Ιωαννίτες Ιππότες το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα, αλλά η τεχνοτροπία κατασκευής δείχνει ότι μπορεί να προϋπήρχε από τους προηγούμενους αιώνες.
Η Τήλος κατακτήθηκε το 1309 ή το 1310 μαζί με τα υπόλοιπα νησιά της Δωδεκανήσου από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ρόδου (Ιωαννίτες), οι οποίοι δημιούργησαν ένα σχετικά πυκνό δίκτυο κάστρων στην Τήλο.
Κατά το έτος 1366 η Τήλος δόθηκε από τους Ιωαννίτες ως φέουδο στον Barello Assanti d' Ischia που ήταν borghese (πολίτης) της Ρόδου (borghese σημαίνει ότι έμενε στο μπούργκο, δηλαδή στη λαϊκή συνοικία της πόλης και προφανώς δεν ήταν μέλος του τάγματος). Ο νέος φεουδάρχης ανέλαβε την υποχρέωση να οχυρώσει αποτελεσματικά την Τήλο και να αποστέλλει στη Ρόδο, στον Μεγάλο Μάγιστρο, κυνηγετικά γεράκια καθώς και τα λάφυρα από τα ναυάγια που θα εντόπιζαν στην περιοχή. (σ.σ. Τα γεράκια ήταν ένας συμβολικός φόρος υποτελείας που επανεμφανίζεται στην ιστορία των Ιωαννιτών –βλ. και την ιστορία γύρω από το γεράκι της Μάλτας).
Το 1433 Μαμελούκοι πειρατές επιτέθηκαν στο νησί. Το 1444 οι Ιωαννίτες ιππότε Guido di Domaigne και Ettore d'Alemagna ήρθαν στην Τήλο προκειμένου να κάνουν αυτοψία των οχυρώσεων και να εισηγηθούν επισκευές και βελτιώσεις.
Στις χρονιές 1479, 1485 και 1506 το νησί δέχθηκε επιθέσεις από Τούρκους (συνήθως) πειρατές, στις οποίες σημειώθηκαν καταστροφές και λεηλασίες, αλλά δεν κατελήφθη κάποιο από τα κάστρα.
Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία
Το κάστρο της Αγριοσυκιάς είναι εντελώς προστατευμένο από δύο πλευρές χάρη στα απόκρημνα βράχια. Η πύλη είναι από τη βόρεια πλευρά και οδηγεί σε αυτήν ένα στενό μονοπάτι χαραγμένο στον βράχο που σε κάποιο σημείο έχει και σκαλοπάτια. Αλλά η είσοδος μέσα στο κάστρο σήμερα είναι ιδιαίτερα δύσκολη και επικίνδυνη καθώς τα ερείπια έχουν φράξει την πύλη ενώ είναι δύσκολο να την παρακάμψει κανείς πάνω από τον γκρεμό.
Πριν την πύλη διακρίνονται τα ερείπια ενός προτειχίσματος («μπαρμπακάς») κάτι που συνήθιζαν στις οχυρώσεις οι Ιωαννίτες ιππότες τον 15ο αιώνα. Η τοιχοποιία αποτελείται από ημικατεργασμένους λίθους. Υπάρχουν υπολείμματα από εξωτερικό επίχρισμα (σοβά). Το κάστρο δεν σώζεται σε κανένα σημείο στο αρχικό του ύψος, έτσι δεν έχουμε ιδέα για το πώς ήταν οι πολεμίστρες, το παραπέτο κ.λπ.
Το εσωτερικό είναι γεμάτο μπάζα από ακαθόριστα κτίσματα, η τοιχοποιία των οποίων ήταν με συνδετικό κονίαμα.
| Πρώτη δημοσίευση στον Καστρολόγο: | Νοέμβριος 2012 | Τελευταία ενημέρωση κειμένου/πληροφοριών: | Ιανουάριος 2022 | Τελευταία προσθήκη οπτικού υλικού | Ιανουάριος 2022 |
Πηγές
- Παρουσίαση βασισμένη σε άρθρο του Dr. Michael Losse από όπου και οι φωτο 1,6,7,8,10. Το πρωτότυπο κείμενο δημοσιεύεται στην αγγλική σελίδα αυτού του μνημείου
Βιβλιογραφία
Dawkins, R. M./Wace, Alan J. B.: Notes from the Sporades, Astypalaea, Telos, Nisyros, Leros. In: BSA XII, 1905-1906, pp. 151-174.
Gerola, Giuseppe: I monumenti medioevali delle 13 Sporadi. In: Annuario della Scuola Archeologica di Atene e delle Missioni Italiane in Oriente, Vol. II, 1916, pp. 29-54.
Hasluck, F. W.: Depopulation in the Aegean Islands and the Turkish Conquest. In: BSA, No. XVII, Session 1910-1911, pp. 151-181.
Kollias, Elias: Telos (Tilos). In: Evi Melas (Ed.): Die griechischen Inseln. Köln (Germany) 1976, pp. 202-205 (121994).
Kollias, Elias: The City of Rhodes and the Palace of the Grand Master. Athens 1988.
Kollias, Elias: The Knights of Rhodes. Athens 1991.
Koutelakis, Haris M.: Tilos. Art, History, Archaeology. Athen (without specifying the year of publication).
Lehmann, Ingeborg: Die Dodekanes (Griechische Inseln, Vol. 3). Leichlingen bei Köln (Germany) 1985.
Losse, Michael: Burgen und Befestigungen des Johanniter-Ordens auf den Dodekanes-Inseln Tílos, Chálki und Alimiá (Teil 1). In: Burgenforschung aus Sachsen (Editor: Heinz Müller, Deutsche Burgenvereinigung, Landesgruppe Sachsen), Vol. 17/2, 2004, pp. 98-129; Vol. 18/2, 2005, pp. 135-157.
Losse, Michael: Die Burgen und Festungen des Johanniter-Ritterordens auf Rhódos und in der Ägäis (Griechenland) 1307-1522. (Publisher: Nünnerich-Asmus Verlag) Mainz 2017.
Losse, Michael: Burg und Expansion in der Südost-Ägäis: Von den byzantinischen Befestigungen der „Dunklen Jahrhunderte“ (7.-10. Jahrhundert) bis zu den Invasionen der „Franken“ (13./14. Jahrhundert) und Osmanen (15./16. Jahrhundert). In: Joachim Zeune (Ed.)/Christof Krauskopf: Burg und Expansion. Kolloquium des Wissenschaftlichen Beirats des Deutschen Burgenvereinigung Brandenburg 2019 (Veröffentlichungen der Deutschen Burgenvereinigung e. V. Herausgegeben vom Europäischen Burgeninstitut – Einrichtung der Deutschen Burgenvereinigung. Reihe B: Schriften, Bd. 18; zugleich Arbeitsberichte zur Bodendenkmalpflege in Brandenburg, Bd. 36, hrsg. von Franz Schopper). Braubach 2021, pp. 107-124.
Loupou-Rokou, Athena-Christina: The Aegean Fortresses and Castles. Athens 1999, pp. 76-77.
Spiteri, Stephen C.: Fortresses of the Cross. Hospitaller Military Architecture (1136-1798). Valletta (Malta) 1994.
Spiteri, Stephen C.: Fortresses of the Knights. Ħamrun (Malta) 2001.
Τα δικά σας σχόλια:
Δεν υπάρχουν σχόλια
Στείλτε σχόλιο, παρατήρηση, πληροφορία:
Η απευθείας υποβολή σχολίων μέσα από την ιστοσελίδα έχει απενεργοποιηθεί. Αν θέλετε να στείλετε κάποιο σχόλιο, χρησιμοποιήστε τη φόρμα επικοινωνίας.
Αν το επιθυμείτε, το μήνυμα που θα στείλετε με αυτόν τον τρόπο θα δημοσιευθεί στα σχόλια αυτής της σελίδας.
|
|
| Πρόσβαση |
|---|
| Διαδρομή προς το μνημείο |
| Υπάρχει μονοπάτι και χωματόδρομος από τα Λιβάδια. Αλλά είναι επικίνδυνο καθώς το σημείο πρόσβασης στο κάστρο είναι φραγμένο από ερείπια και ο βράχος είναι πολύ απότομος. |
| Είσοδος: |
| Ελεύθερη πρόσβαση |
