Κάστρο που δεσπόζει πάνω από το χωριό Φύλλα ΝΑ από τη Χαλκίδα. Η πρόσβαση είναι εύκολη μέσω ασφαλτοστρωμένου δρόμου.

Η ιστορία του κάστρου είναι συνδεδεμένη με τον θρυλικό ιππότη Λικάριο που χρησιμοποίησε το κάστρο ως ορμητήριό του τον 13ο αιώνα και μετά από μια πολυτάραχη και περιπετειώδη ζωή, ήταν το κάστρο στο οποίο αποσύρθηκε.

Το Όνομα του Κάστρου

Το κάστρο τοπικά είναι γνωστό απλά ως Καστέλλι και στην ιστοριογραφία ως κάστρο του Λικάριο. Σε παλιούς χάρτες σημειώνεται σαν καστέλο Tianto ή Lilanto.

Ιστορία

Το κάστρο συνδέεται με τον ιππότη Λικάριο, που έδρασε το 13ο αιώνα, γι' αυτό καλό θα ήταν να γνωρίζουμε ορισμένα πράγματα για το ιστορικό αυτό πρόσωπο.

Ο Λικάριο ήταν Γενοβέζικης καταγωγής από Καρυστινή μητέρα. Γεννημένος στην Κάρυστο, ήταν ένας απλός αυλικός στην υπηρεσία του ηγεμόνα της κεντρικής Εύβοιας Guiberto Dalle Carceri στην Χαλκίδα. Ήταν ερωτευμένος με την Φελίζα, προστατευμένη της οικογένειας Carceri, κάτι το οποίο δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό. Όταν τελικά την παντρεύτηκε κρυφά, οι αντιδράσεις τις οικογένειάς της ήταν ταπεινωτικές και προσβλητικές. Πικραμένος, ο Λικάριο, εγκατέλειψε την Χαλκίδα και γύρισε στην Κάρυστο, όπου και εγκαταστάθηκε στο εγκαταλειμμένο (και άγνωστο σήμερα) φρούριο Ανεμοπύλες, κοντά στο Κάβο Ντόρο. Αποφασισμένος για εκδίκηση, οργάνωσε στρατό και άρχισε επιδρομές στις γειτονικές περιοχές.

Οι επιθέσεις αυτές δεν ικανοποιούσαν την δίψα του Λικάριο για εκδίκηση. Έτσι, ήρθε σε επικοινωνία με τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο και του πρότεινε να αναλάβει εκ μέρους των Βυζαντινών την ανακατάληψη της Εύβοιας με τον όρο να του δίνονταν στρατιωτική ενίσχυση. Όταν ο αυτοκράτορας αποδέχτηκε τους όρους, άρχισε μια εφιαλτική περίοδος για την φραγκική Εύβοια με την μορφή επιδρομών. Το ένα μετά το άλλο τα κάστρα της Εύβοιας, έπεφταν στα χέρια του Λικάριο. Τελευταίο έπεσε το Castello Rosso, το κάστρο της Καρύστου.

Ο Λικάριο ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, καθώς τον τίμησε και με υψηλότατα αξιώματα, εκείνα του Μεγάλου Κοντόσταυλου και του Μεγαδούκα. Επιπλέον, ο Μιχαήλ Η΄ διέθεσε στον γενναίο ιππότη όλο το νησί ως φέουδο και του έδωσε ως σύζυγο μια ευγενή και πλούσια Ελληνίδα που πήρε της θέση της μοιραίας για την Εύβοια Φελίζας. Η εκδίκηση του Λικάριο ολοκληρώθηκε, όταν ο μεγάλος εχθρός του, ο βαρόνος Guilberto Dalle Carceri που τόσο σκληρά τον είχε ταπεινώσει, οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην αυλή του αυτοκράτορα και πέθανε αφού είδε την πρώην άσημο ιππότη να απολαμβάνει τη φιλία και την εύνοια του βυζαντινού αυτοκράτορα.

Επιστρέφοντας από την Κωνσταντινούπολη στην Εύβοια, διάλεξε σαν κατοικία του το Καστέλλι στα Φύλλα. Μεγάλο του απωθημένο ήταν η Χαλκίδα, την οποία δεν κατάφερε να κατακτήσει. Το τέλος του ιππότη παραμένει άγνωστο. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λικάριο πέθανε δηλητηριασμένος από την όμορφη Χαλκιδέα ερωμένη του.

Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Εύβοια, κατέστρεψαν τις δυο πλευρές του κάστρου των Φύλλων ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Και πράγματι το κάστρο δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε από τότε.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Οι δυο από τις πλευρές του κάστρου είναι ολοκληρωτικά κατεστραμμένες από τους Τούρκους. Μόλις ο επισκέπτης περάσει την περίμετρο των τειχών, βλέπει το αρχοντικό, το οποίο ήταν διώροφο και αρκετά ευρύχωρο. Στο εσωτερικό σώζονται ακόμη λιθόκτιστες σκάλες που οδηγούν πάνω στο τείχος της Βόρειας πλευράς.

Πηγές