Τετράγωνος πύργος στην είσοδο της ιστορικής μονής της Αναφωνήτριας στη Ζάκυνθο.

Ιστορία

Η Μονή της Αναφωνήτριας βρίσκεται στην περιοχή Πλεμοναρίου στα βορειοδυτικά του νησιού, απέχει περίπου 25 χιλιόμετρα από την πόλη της Ζακύνθου και είναι κτισμένη στα μέσα του 15ου αιώνα. Σήμερα λειτουργεί ως ενοριακός ναός του ομώνυμου χωριού.

Η Μονή αποτελεί τόπο προσκύνησης χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο, καθώς εδώ έζησε σαν ηγούμενος ο πολιούχος του νησιού Άγιος Διονύσιος. Εδώ μάλιστα συγχώρεσε τον φονιά του αδελφού του.

Η Μονή Ιδρύθηκε από τον Λεονάρδο Γ’ Τόκκο, Κόμητα Παλατινό Κεφαλληνίας και Ζακύνθου. Έγινε αδελφάτο από τον ιερομόναχο Ρωσάνο και το Μοναχό Α. Βλάχο το 1534. Από τότε η Βενετία την παραχωρούσε μαζί με τη μεγάλη της περιουσία ως jus patronato σε επιφανή πρόσωπα.

Το 1568 δόθηκε στον Αρχιεπίσκοπο Διονύσιο Σιγούρο (τον μετέπειτα Άγιο Διονύσιο). Τελευταίος κάτοχος της Μονής υπήρξε η οικογένεια Φλαμπουριάρη.

Ο περίβολος είναι διαμορφωμένος από κτίσματα και έχει είσοδο στεγασμένη με ημικυλινδρικό πέτρινο θόλο. Ο χαρακτηριστικός της πύργος αμυντικού χαρακτήρα και ορθογωνικής κάτοψης βρίσκεται σε επαφή με την είσοδο για να την προστατεύει. Σήμερα χρηιμεύει ως καμπαναριό.

Ο πύργος έχει ισχυρά κεκλιμένες τις επιφάνειες της βάσης και κατακόρυφες του κορμού, φέρει λίγα ανοίγματα και έχει έξι συνολικά καταχύστρες.

Διαπιστώθηκε παλαιότερη επισκευή του βόρειου τοίχου του ναού και κακότεχνες επεμβάσεις από σκυρόδεμα στον πύργο. Το μνημείο έχει πολλές ρηγματώσεις από τον σεισμό του 1988. Το συγκρότημα περιλαμβάνει καθολικό με κτιστές πεσσοστοιχίες στα όρια μεταξύ των τριών κλιτών. Στο εσωτερικό του ναού σώζεται σήμερα μια εξαιρετική εικόνα της Παναγίας της Αναφωνήτριας, βυζαντινής προέλευσης, που έφτασε εδώ μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453).

Πηγές