Κάστρο που κτίστηκε τον 13ο αιώνα από τους Ενετούς ως έδρα της ομώνυμης καστελανίας και για να ελέγχει τους θαλάσσιους δρόμους προς τη βόρεια Αφρική. Ανακατασκευάστηκε επανειλημμένα μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα, ενώ στα τέλη του 19ου αιώνα χρησίμευσε ως κουλές.

Ιστορία

Το Κάστρο Σελίνου στην Παλαιόχωρα των Χανίων ιδρύθηκε από τους Ενετούς. Το έκτισε ο Δούκας της Κρήτης, Marino Gradonigo το 1282 και το ονόμασε «Σέλινο» (Castel Selino).

Δεν έγινε ποτέ ένα ισχυρό και σημαντικό κάστρο αλλά υπήρξε το μοναδικό οχυρό σε μια απομακρυσμένη τότε περιοχή.

Η ονομασία του προέρχεται πιθανόν από το φυτό σέλινο, το οποίο αφθονεί εκεί και που παραμένει ως σήμερα τοπωνύμιο στην ευρύτερη περιοχή.

Στην Επανάσταση του 1332, ο Βάρδας Καλλέργης κατέλαβε το κτίριο και σκότωσε τον καστελάνο του Ερμόλαο Βελένιο, την οικογένεια του, όλη τη φρουρά και κατέστρεψε το κάστρο. Οι Ενετοί όμως το ξανάκτισαν το 1334.

Το 1539 το κάστρο κατελήφθη από τον Τούρκο κουρσάρο Μπαρμπαρόσα. Τις επόμενες δεκαετίες αφέθηκε στην τύχη του και ερήμωσε μέχρι το 1596 που οι Ενετοί το αναστήλωσαν ξανά.

Οκτώ χρόνια μετά την κατάληψη των Χανίων από τους Τούρκους, το 1653, οι νέοι κατακτητές πολιόρκησαν το Κάστρο Σελίνου από τη θάλασσα και από τη στεριά και τελικά το κατέλαβαν.

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας χρησιμοποιήθηκε για κάποιο διάστημα, αλλά αργότερα περιέπεσε σε αχρηστία, μέχρι το 1867 που ανακατασκευάστηκε εν μέρει, στα πλαίσια του δικτύου φρουρίων για τον έλεγχο της Κρήτης, τους γνωστούς κουλέδες.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Το φρούριο ήταν περίπου τετράγωνο. Ήταν εφοδιασμένο με δύο πύργους στη νότια πλευρά κι ένα στη βόρεια. Είχε, όπως όλα τα φρούρια, χώρους στρατωνισμού, κατοικίες αξιωματούχων, μικρή εκκλησία και δεξαμενές νερού. Οι δύο αυτοί πύργοι φαίνονται ακόμη και σήμερα ανάμεσα στα χαλάσματα του Κάστρου του Σελίνου.

Σημερινή Κατάσταση

Σήμερα από το Κάστρο Σελίνου σώζονται μερικά μόνο ερείπια σε χαμηλό ύψος, που τα περισσότερα ανήκουν στην Τουρκική περίοδο.

Πηγές